inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.279):

Mijn moeder is mijn naam vergeten

Mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

... Voor wie ik liefheb wil ik heten ...

Schrijver: Neeltje Maria Min
Inzender: Ans Wiersma (H), 9 juli 2023


Geplaatst in de categorie: familie

3.0 met 148 stemmen aantal keer bekeken 43.235

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
kristine wauters
Datum:
9 juli 2023
Prachtig. Mama dementeerde ook maar vergat mijn naam wel nimmer...
Naam:
Liesbeth Min
Datum:
17 maart 2018
Een ontroerend gedicht met diepgang en toch zo tastbaar.
Ik ben supertrots dat ik een nichtje ben van Neeltje Maria Min;
Mijn vader is een neef van haar en een echte Min.
Wel van de zakelijke tak hihi.
Dank!
Naam:
vzwat
Datum:
22 maart 2011
Email:
vzwathotmail.com
wauw
ik vind het een mooi gedicht!
het doet me aan m'n eigen moeder denken
ook al hebben we vaak ruzie, ik hou van haar!
Naam:
Erwin van der Weij
Datum:
23 april 2007
Dit is een klassieker, zonder enige twijfel.
Naam:
desley
Datum:
12 maart 2007
Email:
desleyhotmail.com
Deze is super.
Naam:
Peter Klopper
Datum:
12 februari 2007
Email:
peter_klopperyahoo.fr
Ik vind het een prachtig gedicht, het laat precies zien, de vergankelijkheid van het bestaan. Is niet iedereen daar op z'n tijd onzeker over? Heel mooi verwoord!
Naam:
lia Richard
Datum:
11 februari 2007
Mooi gedicht, als je moeder oud en dement is geworden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)