inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.147):

Avond

Seconden lopen driftig achteruit
de dag is uit de tijd gekanteld

ik word zo stil als een strand
in een winternacht ik word
zo leeg als een uitgebrand
huis het leven staat verder
van mij af dan ik kan vertellen

leg je gezicht in je handen
en probeer je dit voor te stellen.

-----------------------------------
uit: 'Tegenspeler tijd', 1979.

Schrijver: Ellen Warmond
Inzender: wb, 7 mei 2007


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 37 stemmen aantal keer bekeken 14.935

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Peter-Paul De Temmerman
Datum:
16 juni 2022
Ik heb zelden zo'n tragisch gedicht gelezen. Wat een sterke beelden: "de dag is uit de tijd gekanteld" Er is geen verleden en geen toekomst, alleen vandaag. En dit heden is een somber en eenzaam gebeuren: ik word stil, ik word leeg. De laatste vier verzen zijn de mooiste en duidelijkste die ik ken over uitzichtloosheid, over de eenzaamheid van psychisch lijden: "Het leven staat verder van mij af dan ik kan vertellen. Leg je gezicht in je handen en probeer je dit voor te stellen." Inderdaad, probeer je je dit voor te stellen. Een leven waarbij het leven zover van je afstaat dat er geen woorden meer voor zijn.
Naam:
Leijtens.
Datum:
11 mei 2007
Wauw. Het beschrijft de woede, maar ik denk dat het ook een stukje eenzaamheid laat zien.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)