inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.241):

Wanhoop

Ik denk niet dat ik nog lang heb
als diamant van vlees en bloed.
De tijd slijpt me tot karaat,
ringt de dood om mijn vinger.

Al wat zuiver is mengt niet
met een lang gelukkig leven.
Het weerkaatst de zon maar
smelt sneller weg dan sneeuw.

Zij leeft nog in de verwachting
die vroeger aan mij kleefde
als een grote belofte braak lag
doch pijnlijk zwoegen is geworden.

Zij kan niet zien wat ik weet
en tot in mijn vezels bespeur.
Het tarten is al vroeg begonnen
vernietigt kostbare momenten.

Sterven is de kunst vrij te laten
wat in je aan hoop heeft geleefd.
Niets verscheurt me nu zozeer
dan de liefde die ze telkens geeft.


Zie ook: http://www.depriman.nl

Schrijver: Anton van Amerongen, 26 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 525 stemmen aantal keer bekeken 147

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
demi roos
Datum:
19 januari 2009
mooi hoor !
ik wou dat ik zo mooi kon dichten

super prachtig !
Naam:
nazek
Datum:
29 december 2008
Email:
n.selevanylive.nl
ik dank u voor dit mooie gedicht.
ik maak zelf ook gedichten maar woon niet zo lang in NL. maar ik probeer alles uit te halen en het is mijn beste hobby.

prachtig
Naam:
kevin de lange
Datum:
9 november 2008
Email:
kevindelangelive.nl
zo. te mooi, niet te beschrijven er voor!
Naam:
Taylor
Datum:
20 oktober 2008
Prachtig, kippenvel.
Naam:
Romy Herms
Datum:
13 februari 2008
Woww, ik weet niet wat iedereen hier van vindt, maar ik vind het een prachtig gedicht; 10!

groetjes Romy
Naam:
Sam2009
Datum:
29 november 2007
Email:
schrijf.mewanadoo.nl
Mooi, vanuit het hart geschreven. Verder niets aan toe tevoegen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)