Gedichten

gedicht (nr. 118):

Eenzaam

In zijn monotone eenzaamheid
heeft hij een hondje bevrijd
uit het asiel gehaald
en ervoor betaald.

Nu wordt hij bij elke thuiskomst
beloond, elke keer als
hij nu binnenkomt wordt hij
begroet met kwispelende
staart en sprekende ogen.

Zijn eenzaamheid is vervlogen
voortaan zijn al zijn
eenzame monologen
spraakzame dialogen.

Schrijver: Janna Nendels, 23 december 2001

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

Eenzaamheid

Dieren

3.0 met 189 stemmen

24.483

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: WOLF
Datum:: 24 december 2001
Email:: darkwolfhotmail.com; Erg mooi gedicht Janna
Ik kan niet anders dan blij kwispelen.

Naam:: ursula
Datum:: 23 december 2001
Email:: nee; Het gedicht is zo beschreven dat dit herkenbaar is voor alle hondebezitters.
Prachtig weergegeven!

Naam:: Jessica H.
Datum:: 23 december 2001
Email:: Ik heb ook een hondje uit het dierenasiel.
Hij keek me daar al droevend aan dat ik hem
heb meegenomen tegen een vergoeding. En dat
wat jij in het gedichtje beschrijft klopt
precies.

Geef je reactie op deze inzending: