inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.817):

Patrimonium

Vanuit mijn lome zondagochtend
zie ik hoe een merel hardnekkig trekt
tot de worm zich verorberd geeft.
Honderden keren moet de merel
voorbij mijn vaders ogen zijn gehipt
als hij zijn spade in de grond stak,

zijn schouders gebogen,
zijn monkelmond smaller
dan de voorbije jaren.

Nu ik hem ken,
een oudste dochter ben,

zwijgt hij een woord tevoorschijn
dat met snoeien samenhangt,
met dahlia's niet in vazen zetten

maar ze een seizoen lang
laten duren in de aarde,
hun vorm in knol bewaren.

Op goedgeluk verwekt,
denk ik, en zie hoe de merel
geduldig en bedachtzaam trekt.

----------------------------------------
uit: 'Al wat winter is en waar', 2001.

Schrijver: Hilde Keteleer
Inzender: lf, 12 mei 2011


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 4.347

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)