inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.870):

Inertie

Het moet gezegd.
Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste
Vastgeroest in een versleten keukenstoel,
Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos
Als een zwarte keisteen door je handen rollen
Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek.

Gooi mij niet weg.

Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.
En kom ik niet als vroeger uit de tweelingster
Van je handen gevallen, dan ben ik zestig jaar
Een gitten dondersteen geruisloos ingeslagen hier
In een versleten keukenstoel.

Ik moet gezegd.

-------------------------------------------------------------
uit: 'Een fractie van een kus', Poetry International, 2007.

Schrijver: Leonard Nolens
Inzender: sm, 20 juli 2011


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.657

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)