alleen in de tuin
Men zit met zijn schimmen in de tuin, licht
bladert schemer, er ademen oude nalatige vragen
men zwijgt zich tezamen, is sprekend zijn naaste
het is later, onhoorbaar als tijd
men zou dit ingedikt niets willen stillen ontmaken
deze langzame cirkel, dit doodlopend loze moment
willen wissen in scheurende zijde, ontastbare
tastende voeten voorbijgaand over het grind
zo duurt men nog even, uurglazen, eetgrage boeken
doodsnood van hongerend voedsel, dan vindt zich
het sterfelijk licht uit en gaat men, gaat men
naar binnen, gehoorzaam, verhoort men het donker -
-------------------------------
uit: 'Vallende Stilte', 2008.
Inzender: Mp, 26 maart 2012
Geplaatst in de categorie: tijd