Toen we van oorlog

Toen we van oorlog hoorden
trokken wij allen een aardappelzak
over het hoofd en begonnen wij
door elkaar te lopen en elkaar verwijten te maken
en niets dan lelijke dingen te schreeuwen,
zo hard dat ze onverstaanbaar werden.
Daarop gingen we elkaar, redenen genoeg,
met aardappelen en stenen en spijkers
bekogelen en probeerden we elkaar te raken
met takken en hamers en staven
en met alles wat we te pakken konden krijgen.*)
Zo hard en zo lang sloegen wij erop
dat wij uiteindelijk allemaal
zonder uitzondering lurp waren
en uitgeput op de grond vielen
en ons innig tevreden voelden
en naar elkaar knikten
onze wonden likten en ons bloed
uitspuwden in bakjes
samen met onze losse en afgebroken tanden,
die wij sorteerden en zorgvuldig telden,
zodat de afloop van de strijd
gemakkelijk kon worden vastgesteld.

*) bakstenen, dakpannen, hakbijl, fietsvork,
gasbuis, plankjes van het hek

---------------------------------------------
uit: 'Wat we hadden en wat niet', 2003.

gevecht nadoen opluchting

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 8.786