inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.884):

Het rode leven regent

Aan de ene kant is er nog een kant.
Aan de andere kant is er geen kant meer.
Ik kan niet heen en weer, al zou tijd mij
dat wel toestaan. De schepping wil het niet.

De dood is de langste hoogte, voor- en zijkant
van het hout. Driedimensionaal niets waarin
ik liggen zal. Ik schrijf toch weer een vers over
wat er komen gaat. Komt dit door het weer vandaag?

Er valt rode regen* op de wereld. Het regent leven.
Misschien zonder DNA. Onwereldlijke maat die niet
naar niets toegaat als ik, maar komt vanuit het universum,
slingert door Het Al. Rode regen valt uit rode ogen
die wenen om de staat van zijn van lijf en stof.

En niets is een oud verhaal dat met lege handen
rooddoorweekt door de regen nooit meer thuiskomt.

Dit niets spoelt ook de rode regen niet naar huis
en niet meer weg. Zie: ik ben het, ik ben het maar.

-------------------------------------------
Laatste gedichten, Extaze, mei 2015.

Schrijver: Rogi Wieg
Inzender: mvh, 11 september 2015


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 8.488

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 september 2015
Over de nietigheid van de mens, over Rogi's onmacht, verdriet en in wezen kleinheid. En gezien de actualiteit, ook over Joost Zwagerman. We wanen ons vaak heel wat, maar in feite zijn we maar kleine stipjes in het universum en de spirituele wereld. En meer onder invloed dan we denken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)