inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.943):

Dichters moeten de minnaars uit zich weren

Dichters moeten de minnaars uit zich weren
willen zij naakt gelijk de goden zijn.
Waarom dan, hart, dit mateloos begeren
... naar alle naaktheid, geborneerd en klein,

en waarom zijn onsterflijkheid bezeren
aan deze beten van het bot venijn,
wanneer de liefde slechts dit klein creperen
de beste is achter ‘t bedgordijn?

Hijg dus, o hart, uw sterflijkheid te buiten,
gij, die uit de pijn het bovenaardse koos,

eens zal uw mond zich als gesteente sluiten
in d’ eenzaamheid van wind en waterhoos,

maar, wie hem kust, zal er op leven stuiten:
diep in zijn barsten hurkt de wilde roos.

Schrijver: Gerard den Brabander
Inzender: E.P., 12 december 2015


Geplaatst in de categorie: literatuur

5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 2.508

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)