inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.141):

Mijn zoon

Mijn zoon stormt door het huis,
een roffel op de trap. Hij is
zichzelf een motor. Het lied
dat in hem leeft ontsnapt hem
soms. Ik hoor hem zingen
op de gang en zwijg.

's Nachts is hij bang, hij twijfelt
aan zichzelf, aan ons, de wereld.
Ik neem hem in mijn arm
en zonder spreken vaag ik
de oorlog weg en kinderkanker,
mijn eigen dood, het monster van de tijd.

Ik lieg hem voor en red hem
tot wij beiden slapen in gestolen veiligheid.
----------------------------------------
Uit: 'Gedichten die vrouwen aan het huilen maken'. 2015.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: svc, 14 september 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 3.695

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)