Er moeten toch mensen wonen
Er moeten toch mensen wonen, ik luister,
en herinner mij dit huis, de lege eierschalen,
de koude resten thee, de waaiende gordijnen,
op het tafellaken grijze stront van vogeltjes,
Oh, goede morgen, als kabouters in zachte
pyjama's gaan de geluiden door het huis, de
eerste Clementi, de kranen, de fluit van
het kokende water. Geluk is langzaam naar
beneden gaan en daar zitten wachten
op stappen, tussen muren bedekt
met tekeningen: vaders, moeders,
kinderen, tafel, huis, voorgoed
aan het ontbijt. En ik
was één van hen.
-------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.
Clementi: 18e eeuwse Italiaans-Britse componist.
Inzender: kd, 29 september 2016
Geplaatst in de categorie: kinderen