Gedicht voor het mensdom

Men wordt geboren en krijgt daardoor een naam.
Men doet wat in het leven: spelen eerst met liefde
en bespelen later tot men oud wordt, schuw en eenzaam.

Dan met dikke longen vol stenen, men stikt op de peluw
of ergens in een werelddeel ver van de moedertaal,
Men verdwijnt achter de kiezen van de kannibalen.

Vrienden, mag ik het vertellen? Luister,
wij zullen niet meer sneuvelen als helden.
Wij zullen doodgaan bij gebrek aan vrijheid.

Want zie, hoe vette spinnen slapen in het hart
van rechters en profeten. Zij zuigen bloed en
beroven ons van onze goede vingers en vleugels.

Er komt een tijd dat er geen tijd meer komt.
Vrienden, mocht ik het vertellen? Word niet boos,
want wie gedichten schrijft is stapelgek.
De dichters leven onder water van de liefde.
Ze gokken op de zuurstof van de eeuwigheid.


-------------------------------------------
uit: Welkom uit mijn onderwereld (1978)

Biografie van deze schrijver

mensdom kannibalen eeuwigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 3.913