inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.511):

DODE HOND

Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze
en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar
zal ze blijven. Om de dood te begrijpen.

Het lichaam wordt wel gezien als een nest
het tijdelijk verblijf van een onzichtbare
vogel – een afgezant van de eeuwigheid.

Zo zie ik het niet. En toch toen de hond stierf
wat gebeurde er toch dat ik wist dat ze stierf
alsof haar lichaam door iets werd verlaten.

Ik kan niet anders zien dan dat die dode hond
nog leeft en om mij vraagt, zo sterk is
de herinnering, sterker dan ik.

Maar wat van mij hield is weg, ik graaf een gat
leg wat er overbleef daarin en gooi het dicht.

De hond is nergens meer, iedere dag.

Schrijver: Rutger Kopland
Inzender: G.M., 1 januari 2018


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 11.515

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
13 februari 2019
Herkenbaar, en in 't begin zag ik ze nog,... maar later is ook dat beeld gestorven
Naam:
Marina Lobelle
Datum:
1 januari 2018
Email:
mlobellezeelandnet.nl
Mooi gedicht. Heel gevoelig. Ik heb ook 2 honden gehad die moesten inslapen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)