inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.521):

Wankeling

De nacht zaait uit en je beweegt
langs oneven niemandsland

alsof je hebt leren lopen
tijdens een aardverschuiving.

In de periferie wordt gefluisterd
over de initialen van het donker
zijn vingerafdruk op je lijf.

Je maant jezelf tot overgave.
Je bent een schepsel dat zich ontlaadt.

Ooit zal iemand je val breken
niet aarzelen, de hand heffen.

-------------------------------
uit: 'Donkere arena', 2006.

Schrijver: Jan-Willem Anker
Inzender: kjp, 15 januari 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.251

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)