Winter Koning

een viool kerft in de winterstilte
de woestenij door vogelvorkjes geprakt
een glazen rag van bevroren dromen
in de zucht van duizend naalden

je kinderhand die met brutale warmte
het ijs van mijn herinnering likt
een bedwongen traan tot dooien brengt

mijn gekloven lippen danken voor je kracht
twee kriekjes op je porseleinen gezicht
je lach getroond aan het eind van een dwaalspoor

winter kind huilen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 57 stemmen 13.460