nihil semper floret (niets bloeit eeuwig)

geraniums verbleken
als hij er lang naar kijkt
potten verdroogde aarde
dat van de randen wijkt
zij had ze nog gekocht
en water willen geven
maar was daarmee gestopt
zoals zij deed met leven

haar bril nog op het kastje
haar breiwerk op haar stoel
patroon zat enkel in haar hoofd
het geeft een vreemd gevoel
dat hij die trui nooit dragen zal
dat doet hem geen verdriet
want alles wat ze voor hem breide
paste hem steeds niet

haar jas nog op het haakje
haar schoenen naast het bed
en net nog heeft hij voor haar
de radio aangezet
dat zij niet meezingt mist hij niet
haar stem sloeg nogal over
zij was de woorden altijd kwijt
maar ach hij werd steeds dover

geraniums verbleken
zoals zijn leven doet
hij streelt haar kussen op het bed
als allerlaatste groet
haar foto draagt hij op zijn hart
zodat zij het hoort kloppen
en zij ook weet wanneer voor hem
het tijd is om te stoppen

Schrijver: Jeroen Swaan, 9 juli 2003

hyronimusbirdhotmail.com

Biografie van deze schrijver

partner

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 34 stemmen 11.811