inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 536):

de bloemen bloeien dood

de bloemen bloeien dood
verschieten in de mooiste kleuren
vlammen op in rood
vervliegen in de wildste geuren

eenmalig springt het zaad
voor even het seizoen ontstegen
een korte sluimering
dan kiemt het volgend leven

ik loop de cirkel
aan de binnenkant
maar zij spiraalt omdat
ineens de ronding faalt

ik nader wat mij is gegeven
ben de lange weg gegaan
een doel is me niet bijgebleven
de opdracht is me dus ontgaan

of mag ik bloeien in de dood
me koesteren in Uw leven
de warmte delen in Al-zijn
het aardse is al weggegeven

Schrijver: wil melker, 1 augustus 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 133 stemmen aantal keer bekeken 50.857

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
amigo
Datum:
10 december 2004
Email:
Ik vind het een erg mooi gedicht en het zet me ook aan het denken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)