inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.097):

In memoriam

voor mijn blinde buurman

Hij stond daar zomaar voor het raam.
Ik dacht - naar mij te staren -
Ontzet trok ik de blinden strakker aan,
Heb hem voor wie of wat hij was gelaten.

Niet in de zon, in het teken van de koude maan
Moet zijn gesternte zijn gevallen
Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep,
Hem in hem sloeg, hem dichtte in het donker.

In eigen blindheid is hij naar het licht gegaan.
Geen hond die hem in het aarzelend tasten nog geleidde.
Een muur heeft tussen ons slapen in gestaan.
Ik tel de stenen op mijn blindheid na.

---------------------------------
uit: 'Dooraderd licht', 1998.

Schrijver: Vera Beerten
Inzender: KM, 28 maart 2020


Geplaatst in de categorie: spijt

3.0 met 107 stemmen aantal keer bekeken 29.298

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)