inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 663):

een bui bij volle maan

het vriest maar in de
sneeuw zie ik je dansen
een bui bij volle maan
je sluiert geel in witte kansen

ik hoor stilte
in het ruisen van de stad
de bomen wachten af, weten
van mijn tasten op hun bast

samen op bevroren
grond die wortels voedt uit
vele levens, ik laaf me aan
je lach die ook op lente wacht

dwarrel maar met mij
en voel je vrij te landen
want samen smelten gaat
pas in elkanders warme handen

Schrijver: wil melker, 23 februari 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 98 stemmen aantal keer bekeken 31.328

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)