Gedichten

gedicht (nr. 656):

Poëtisch gezien

Zie hoe fel de boterbloemen kleuren
in het zonnelicht dat ze wakker kust
zo zacht, dat het goudgeel stralend rust
op de blad’ren die van knop nu scheuren

aan de waterkant, in dromen gesust
terwijl ze stil het spiegelzicht keuren
hangen de wilgen twijgend te treuren
zich van hun eigen schoonheid onbewust

in ‘t groene boord van het weidemeer
zit ‘n eendenma zwanger te broeden
op haar kroost dat in d’r verenbed ligt

Als ik door de rijpe velden flaneer
wil’k de beelden voor vagen behoeden
en bewaren in een lyrisch gedicht