inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 698):

Vleugelgegons

Even verder rijst voor mij de witte poort
van een oord vol vleugelgegons, vermengd
met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord
onweegbaar met licht en liefde aanlengt

Een lenig land voor dichter en troubadour
waarin alles schijnt te buigen voor klanken
en de kleuren van wapperend pompadoer
voor de geur van wijnlekkende ranken

Ik wil mij vlijen naast de gedichtenbron
in het lome veld achter de gedachtenmuur
tussen het sterrenlicht en late zon

Terwijl ik hoopvol naar de sloten tuur
dan terug in de eindeloze verte staar
verwacht ik de sleutel en de tovenaar.

Schrijver: kees keizer, 18 april 2005


Geplaatst in de categorie: taal

2.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 4.815

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)