Doodmoe
De dood kwam stille en in de nacht
muren vormden heel geen bezwaar
Ik sprak ik had je vroeger verwacht
hij glimlachte; wij begrepen elkaar
De dood bood mij de rechterhand
ja, hij nodigde mij, als het ware uit
Ik breng je zo naar de andere kant
wanneer ik jou in mijn armen sluit
De dood zuchtte: O ik ben doodop
ik moet even rusten aan jouw zijde
Tja ik heb ook zoveel aan mijn kop
ik moet te vaak misère verspreiden
De dood daalde weg in diepe slaap
zijn holle ogen bleven echter waken
O, hij was wel een geschikte knaap
zo lang hij niet kwam, voor zaken
De dood sliep ik werd ook gaperig
en even later sliepen we, zij aan zij
In gene zijde ontwaakte ik, slaperig
en de dood rustte, die rustte in mij
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 8 november 2015
Geplaatst in de categorie: overlijden