Dooie boel!
Ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen
ja, met zo'n mooie oude kerk met toren, 't liefst een katholieke, een roomse waar nog ondeugende dingen gebeuren, maar ook de ontroerendste, de meest hartverscheurende, verdrietigste,omdat de dood nooit went
maar ook voor de ongelukjes met het dragen, het neerlaten van de kist door het verkeerd hanteren van de touwen, het stagneren van het katrol, het verkeerde gat gegraven, de plotselinge spit bij een van de jongere dragers, die zo graag opa wilde tillen maar zowel hemzelf als de kist hevig doen wankelen
maar ook voor de versprekingen, het verwisselen van namen,leeftijden en geboortedata of het nog eens fijntjes inwrijven, dat de dode geen lieverdje was
of de hard geworden cake door het uitlopen van ellenlange
levensverhandelingen van de gestorvene, hoe goed ie wel niet was, in feite nog is en zal blijven in onze harten
maar vooral door het zien van zoveel echt intrinsiek hartelijk leven na het getoonde medeleven en na 2 glazen rode wijn als de nabestaanden vooral opgetogen aan tafel gaan om zichzelf terug te eten naar het leven
ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen
omdat het daar nooit een dooie boel is!!
... Wat mij trekt is uiteindelijk vooral het leven en in dat leven staan wij midden in de dood!! ...
Zie ook: http://www.janjacobkrediet.nl
Schrijver: Jean Fermate
Inzender: Jan Jacob Krediet, 8 september 2017
Geplaatst in de categorie: overlijden