handen (4)
Mijn handen van nu raken het bed
waarin ik je nichtje te slapen leg.
Het bed waarin mijn handen van toen
ook jou wel duizend keer hebben neergelegd.
Mijn handen van nu herinneren zich
het breken van die ogen die slapen moeten.
Gretige ogen, vol energie die het leven begroeten.
Mijn handen van nu raken haar voorzichtig aan.
Ogen open, blije lach, beentjes die hunkeren om te staan.
Zij weet nog niet, wat mijn handen weten.
Handen van toen die maar niet kunnen vergeten.
Geplaatst in de categorie: overlijden