inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 50.766):

Hij kwam alleen te staan

Hij verwacht niets meer.
De gedachte alleen al neemt geen keer.
Blauwe vingers van de kou,
vuile nagels van het werk.

Hij houdt het niet meer uit.
Zijn haar hangt in zijn gezicht.
Zijn baard is lang en vuil,
is voor het scheren gezwicht.

Zijn kleren stinken,
houdt ze aan zonder te verpinken.
Broek is te groot geworden,
hij is het eten beu.

Zijn tanden laten het niet meer toe
nog deftig te kauwen.
Alleen drank gaat nog binnen.
Hij verzet zo zijn zinnen.

Zijn vrouw was alles voor hem,
ze liet hem alleen,
de dood nam haar mee.
Hij ligt lam van verdriet
maar niemand die het ziet.

Kinderen heeft hij niet
zijn bloed stroomt niet meer verder.
Hij denkt niet meer na,
waarom zou hij.

Als hij aan zijn kade thuiskomt
is er niemand meer.
Hij treurt en zijn hart bloedt,
moest hij haar nu verliezen ze had niets misdaan.
Hij zit daar en verpinkt een traan.

... Het is een waar gebeurd schrijven, heel emotioneel, maar het is nodig dat er daar ook eens iemand blijft bij stil staan, bij diegene die alleen achter blijft, dat beseffen we dikwijls niet! ...

Schrijver: claire vanfleteren, 4 februari 2018


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 140

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)