Hartenkreten

hartenkreet (nr. 50.927):

Nog niet

De wortels van mijn hart grijpen zich vast
in het weefsel van het verleden.
Het heden wordt nog niet aanvaard.
De brug is te lang tussen vroeger en nu.

De rust is er niet, er is betwisting en argwaan
verlengd met een traan,
omgebouwd tot een stroom van onwennigheid.
De ziel heeft nog geen toevluchtsoord.

De toekomst zal moeten uitmaken
of het hart en de ziel samen eruit zullen raken.
Blijven ze in een web van ongenoegen steken?

Moeten ze de rest van hun leven zwoegen
om te krijgen wat ze wilden.
Rust en vrede nemen in hun huidig stadium
of verwelken van ouderdom.

De tijd tikt gewoon verder
zonder onderbreking of troostende woorden.
Ik zelf ben diegene die de teugels
strakgespannen moet houden
en een thuiskomst voorzien zoals de tijd van toen.

Laat het mij a.u.b. toch nog overdoen!