Eenzame ziel
Je zoekt te late vertroosting in de toevallige
voorbijgangers op straat, een moeder met een
bakfiets en drie kinderen erin, misschien nog
wat over voor jou, een jonge dame in een strak
lichaam, misschien nog een vage glimp, een heer
met een chique wandelstok, misschien nog een
tedere blik van herkennning.
Jouw droeve gelaat baggert maar voort en de
lege dagen glijden als strandzand door jouw
magere vingers, die steeds meer groeven en
beschadigingen vertonen. Met jouw grijze haren
vang je de teleurstellingen op en je droomt
steeds meer van irreële paradijzen, terwijl
het eeuwige graf gaapt.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
in toevallige voorbijgangers
de zon gaat op straat