Wellicht bracht liefde je al naar deze deur
Gaf de geboorte je een vanzelfsprekend gezicht
jij straalt nu gevoel uit met het je eigen gemaakte,
soms zo vreugdevol of dat met verborgen verdriet.
Niet de rouw van wat we innerlijk dragen
je blekere huid of je haardos kleuren de dagen,
het is om wat we soms zelf tonen of zelf zo zien.
Zien en voelen met eigen ogen, met ons hart.
Kamers kunnen tijden lang in de rouw gehuld zijn
veilig daar van binnen waar niemand het weet.
Er zijn tijden dat men trouw mag zijn aan zichzelf
elke vezel elk gevoel een podium nodig heeft maar
gaat leven niet om meer dan ooit 'n witte jurk en mooi pak.
Wellicht bracht liefde je ooit al enkel naar die ene deur
naar respect, begrip, het er en herkennen van genegenheid,
ook wij claimen geen wetenschap, wij zijn gewoon mensen.
... uit de serie: leven ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 16 december 2018
Geplaatst in de categorie: filosofie
We worden allemaal geboren en wat maken we dan van ons leven, wie worden we wel of niet, is het niet.