stille groet
toen stond ze daar
ze wuifde met haar blonde haar
ik keek en dacht
heel zacht aan wie ze was
zo lang geleden
eenzaam weggegleden
in de stilte des doods
vergeet ze niet om groots
herinnering te zijn
en dat voelt fijn
ik raak haar aan
met heel mijn voelen
en mijn hart, omdat eeuwigheid
in groot gemis ook altijd
samen is
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...php?fotogedicht=stille%20groet
Schrijver: switi lobi, 15 januari 2019
Geplaatst in de categorie: emoties