Is het de doorzichtige inktverdeling
Bij hem zagen wij al zo vaak stil die dood
in ogen, wilden hem niet welkom heten
ons niet bewegen nabij dat naderende gevaar.
Sterrenstof waarin iets anders 't vertrouwen bood
steeds verhaalde ver weg te blijven bij deze dood.
Die stofdeeltjes brachten ook toen al veel
aan het licht, onverplicht waarbij steeds
de dageraad weer opstond, welke ootmoedig
viel te eren met als raad na een nachtwaak
toch een nieuwe dag weer uit te proberen.
Het getij verbrijzelde niet die allervroegste jaren
de dood liet ondanks grimmigheid ons vaak gapen
ontroert ook ongemoeid slapen. Ons weten niet vergeefs
op aarde te zijn fluisterde ook die dag hoop als serafijn.
Elke zee kent ook een strand, 't ware gevoel van verwant.
Onze gedachten zullen we nooit te woeker geven
nu voelbaar hoge bescherming hem is wel genegen.
Wellicht is leven slechts een kans of een rituele dans.
Is leven inderdaad die rode oranje of een groenere dag
elk uur meteen ons verleden, tijd vermengd nu dit heden.
© Annemieke Steenbergen
... © Annemieke Steenbergen
( 5-3-2000 geschreven op toen de verjaardagsdatum van mijn te jong gestorven zwager, met nu, in dit heden vier regels versterkt bijgeschaafd.)
5-3-2018
Uit de serie: epilepsie ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 5 maart 2019
Geplaatst in de categorie: actualiteit