Hartenkreten

hartenkreet (nr. 51.759):

zichtbaar onzichtbaar

verdrietig en eenzaam
niemand die mij troost
daarom mijn masker
dat altijd glimlacht
om mijn gevoelens
achter te verbergen

zo heb ik vrienden
ben ik een van hen
diep van binnen echter
voel ik mij leeg
mis ik steeds toch
mijn echte ik nog

niemand hoort 's nachts
mijn schreeuw in stilte
ziet mijn eenzaam lijden
achter de glimlach tranen
ik ben immers een clown
die toch alle dagen lacht

dag voor dag zoek ik zo
een arm om mij heen
iets of iemand steeds
die mijn huilen stopt
die mijn angsten wist
en mijn tranen droogt

tot dan glimlach ik
huilend achter het masker
dat ik wachtend draag
op die stralende dag
dat jij het afzetten zal
om wie en wat ik ben