Voorgoed

We wisten het al zo lang, nog kwam het onverwachts.
Niet huilen, als je het kan, op 9 januari, de zwarte dag.
In de woonkamer was doodse stilte, treurend om een groot verlies.
Ik zakte door mijn knieën en gilde:"Ik kan en wil dit niet, help me alsjeblieft!!!".
Als een baby ben ik op de vloer gecrashed, terwijl de anderen daar maar zaten.
Nog nooit in 11 jaar heb jij mij zo gekwetst, door mij hier alleen achter te laten.....
Ik wilde zoveel zeggen, nog zoveel doen. Gelukkig kon ik als laatste zeggen: "Jij bent het beste ooit."
Je lag daar, ik wilde je knuffelen, gaf alleen een zoen.
Ik ben niet alleen, ik weet dat jij nog vriendschap in mijn hartje strooit!

Schrijver: Kim, 27 september 2002

Ik_Puckjuhhotmail.com

Biografie van deze schrijver

afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 22 stemmen 1.978