inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over verdriet

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 1.176):

En de zee nam...

de vrouw
staat roerloos
op het verlaten strand

ze kijkt naar de zee
nu zo kalm
zo rustig kabbelend

toen zo wild
bulderende golven
gevaarlijk en verraderlijk

steeds weer ziet ze haar kind
zich losrukkend
juichend rennend
naar die prachtige woeste zee

ze schreeuwde, schreeuwde
rende achter hem aan
ze was te laat
de golven hadden
haar kind al meegenomen

ze loopt langzaam
naar de zee
en verder

haar tranen
vermengen zich
met de druppels
van de golven

ze gaat naar haar kind

Schrijver: Ineke Dijkhuis, 19 februari 2024


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 51

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)