Adventgedachte

We leven in de weken van het grijs, van
sluiers vol met regen die het land bevloeien.
Mensen ineengedoken een tram in zien
vluchten, gakkende groepen ganzen spiedend.

De oude stad ligt sereen in haar eigen mantel
temidden van kromgebogen populieren en
vers aangevoerde dennen op het marktplein.
We leven onder elkaar in lagen van verblijven.

Een rietkraag vraagt mijn aandacht, het stro
waar de halmen met zachte aren een muur
vormen in de magere weilanden lijkt een krans
van coulissen, waar zonlicht laag overheen

schijnt in de gebroken grijze luchten. Er is
scherp contrast. Hoe kromgebogen scheert een
zwaan over mij heen en landt als een engel
op het stille water tussen de oude lelies in.

We leven in afwachting van de volgende uren,
in harmonie en wreedheid naast elkaar. We
verdringen de eenzaamheid en denken liefde.
Steeds vroeger word het donker, nog even.

advent rietkaag kromgebogen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 47 stemmen 1.027