het onvoorstelbare ontwaken

gij komt alweer in een slapeloze nacht
aan mij voorbij, terwijl de kerkuil roept
om hulp in het donker van mijn dorp
het stof zegeviert in het schamele licht

die stem herken ik van een oudere tijd
toen het onweerde en gij daar ook was
een troostend liedje zong en zwaaide
naar de felle bliksem die mijn oogjes trof

was het God of werd mijn geest gewekt
door een ontoereikende macht in rode
wapperende gewaden op een gouden paard
de benen gezwachteld in zilveren linten

mijn heimwee breekt de morgenstond
koolmezen dwarrelen in de stervende berk
en de tuin is weer passievol geladen, geurt
naar maggie-achtige parfum, kust het zonlicht

troostend ontoereikbare schamele

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 44 stemmen 1.361