inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.511):

Autisme

Ik zie je woorden, terwijl
je spreekt en geen acht slaat
op mijn blikken. Als blikken
konden doden, wie weet naar
wie jij dan zou kijken?

Een luisterend oor heb ik
je steeds geboden, ook al
wist ik dat je er niets aan had.
Het weten dat ik er ben,
is steeds genoeg geweest voor jou.

Tenminste, dat maak ik mezelf
steeds wijs. Want diep vanbinnen
weet ik, dat je het nooit zou
zeggen. Je zou het gewoon
niet kunnen...

Schrijver: Ditheke, 11 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: kinderen

2.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.395

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)