Netgedichten

netgedicht (nr. 18.127):

gejaagd door de herfst

zij lopen met een driedubbelloopsgeweer
door de bossen te struinen
paddenstoelen, mossen, oude bloemschermen
worden vertrapt, een houtsnip drukt zich

de zon vergezelt het spieden door spelonken
stuurt zijn bundels licht in spreidstand
tussen het vergankelijke beukenbos
geen dier veroert zich, takken zwijgen

waar de vorst geweest is breken bladeren
transparante blikken met een wit randje
een schot galmt door het woud, bloed stolt
angstig is het hol, het nest en de nacht

ik bespied een egel, zijn harnas overeind
stil is de morgen, vredig en strijklicht
valt door de schamele bladeren op de humus
leven krioelt, mezen roepen een nieuwe cantate