engelengeduld
deze avond tel ik de te zachte tikken van mijn wandklok
cijfers komen door de muren heen, ik tril met de
telefoon in mijn handen, durf niet, deze avond zonder jou
is als een lamgeslagen vogel, een omarming met mijzelf
een hoop, een huis, vol paperassen en vertrouwen, ligt
te wachten op tafel, jij bent er niet, wel een theaterkaartje
ik dweil met de kraan open, mis je en ben ook opgelucht
weer zal jouw kooklucht aan mijn neus voorbij gaan
hoe groot mijn vragen ook zijn, hoe ruim onze vriendschap
de muren van mijn huis zal ik behangen, het licht zal zacht zijn..
en de gordijnen zullen af en toe naar binnen wapperen
ik zal slapen tussen de manen van nieuwe nachten
Geplaatst in de categorie: emoties
Jammer dat mijn toegewezen ruime 8je de score niet veel hoger liet oplopen...
dit gedicht verdient mijns inziens beter..!