Aan de Tijd
Ik meet jou aan je schreden af:
zij rukken het moment uiteen.
Vriendschap woekert nog in ‘t graf,
naar het mij ooit scheen.
Doch wat blijkt nu jaren krimpen?
Je vriendschap duurt geen leven lang.
Nimmer dacht ik jou te schimpen,
maar ondraaglijk werd je dwang.
Jij dronk jenever en mijn bier
wanneer de kroegbaas niet wou sluiten.
En wat brácht mij dat vertier?
Jij ging je aan mijn vrouw te buiten,
jij dobbelde om mijn talent,
verkwistte nog mijn kapitaal,
brak de staander van mijn tent,
ging met mijn krullen aan de haal.
Laatst bracht jij mij naar Wijkend Licht,
nu tracht jij mij te doen vergeten.
En met mijn eeuwige nacht in zicht
tel jij je passen, afgemeten.
Geplaatst in de categorie: tijd