dwaalspoor
Ik schrijf niet
om een herkennen
ik leg mijn ziel af in mijn zinnen
mijn lijf en leden
onderhorig
aan de metaforen
al wat rest
zijn lidwoorden
het gewone van mezelf
de onlust
het alledaagse articuleren
het erkennen
ligt in de persoonsvormen
van jij en ik
tussen accoladen
en de naaste buurman
die zich de vraag stelt
van al dat wauwelen
liever nog zou ik gewoon zwijgen
terugkomend in mijn lichaam
en het klinkklare
met een tong
die krult uit zichzelf
weer een man met kop
die zijn buur spreekt
en schoon weer spelt
in het doodgewone hoofdstuk nr één
handen aan het lijf vinger af de pols
Geplaatst in de categorie: taal