de dagen

mijn denken knaagt aan de tijdsgeest
waar ben je toch gebleven
je adem, je lach, je grimassen, maar
vooral je zijn bij mij mis ik node
koude krimpt de overgebleven uren
rozen dragen al gauw een randje en
alleen je foto's doorleven de dagen

- je sprong op mijn armen en kraaide
het uit van plezier-, wij waren samen
verzamelden takjes, dennenkegels, mos
en af en toe een konijnenkeutel die
tussen jouw handjes op een snoepje leek

de dagen knagen aan onze tijdsgeest
ik spreek met vogels, engelen en niets
stilte breekt in de eenzaamheid, eenieder
schrijft kaarten naar oude vrinden, belt
of gaat nog vlug even een lach ophalen
waar ben je toch gebleven mijn vriend
er zijn nog zoveel uitzichten niet bekeken

Zie ook: http://henkknibbelerdichterfotograaf.blogspot.com/

Schrijver: Henk Knibbeler, 17 dec. 2010

kers.verzengmail.com

dagen uitzichten armen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3,8 met 8 stemmen 338