Netgedichten

netgedicht (nr. 36.660):

Fluistermijmeringen

extra broodnodig voor de vogels
deed me strooien
vleugelslag
grijsdons op wit sneeuwtapijt
een glimlach

een jaar is omgevlogen
bracht vreugd
maar ook verdriet
beperking ach je hoort me niet klagen
zoveel mensen dealen met een lach
of ook een traan

weer anderen die verloren
de aller aller liefste op deze aard
geen boom vol slingers en guirlandes
maar een stille traan
op een foto of even gehuld
in juist dat vest of die trui
waarin de geur
nog is blijven hangen

kerst en straks oudejaarsavond
momenten om er even stil bij te staan
dat niets in het leven
vanzelfsprekend is
en om er dan op een januari
weer met frisse moed
weer tegen aan te gaan

hoor het fluisteren van de wind
tussen sneeuwvlokken
vertellen…….over het kerstverhaal

hoopvol
vrede