geduldig landschap
ik spijker de luiken met roestige nagels
vast aan het uitzicht op de blonde kust
duinen kruipen tegen het vaste land
lamsoor en zeekraal staan schaars in bloei
smalle paden verdelen de aandacht in duigen
spoelt de zee zich gulzig in de schorren
tussen donkere luchten, wakkere schapen in
wolvenvacht voelen de zoute wind, vleugels
van de velduil met ogen als was de zon erin
verdronken, dit land zuigt thans het leven
mijn uitzicht vervaagd bij laaghangende mist
er doemen gedaanten op uit pollen en veen
zij spreken de nacht toe uit oude gedichten
werk van De Genestet, groots, potsierlijk met
krullen van liefde, tranen van goud en aardse
bemoeienissen over de dood en haar achterban
dit is nieuwe proza, zo schrijft een geest op
een lei met vulpen, zo leest men uitgedoofde inkt
Zie ook: http://henkknibbelerdichterfotograaf.blogspot.com/
Schrijver: Henk Knibbeler, 18 jan. 2011
Geplaatst in de categorie: literatuur
Heel graag gelezen. Prachtige foto ook.