mijn kind

ik weet mijn kind niet meer
muren worden kaler, spreken
soms harder dan zijn echo
er sterft een nieuwe lente in mij
nu de eerste knoppen staan
het gezicht verbergt zich stil

verstoten zijn herkent men niet
antwoorden geven evenmin
in het groene boekje beschreven
stilaan verkrampt het volhouden

ik weet mijn kind niet meer
ooit was ooit, is nu onverschillig
zonder besef van de pijn, gemis
eens zullen ze mij moeten begraven
de sleutel ligt onder de deurmat..

Zie ook: http://henkknibbelerdichterfotograaf.blogspot.com/

Schrijver: Henk Knibbeler, 10 feb. 2011

kers.verzengmail.com

kind onverschillig sleutel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3,6 met 9 stemmen 409