Aan de Donge

Aan de Donge
neergestreken
tranen op de oever
en de snaren in de boom.
Muziekloos,
want hoe te zingen
van de liefde
en de vader van de tijd
als met de haast
en in het gedrang
bij de doldwaze dagen
het rood van de rozen
verdwenen is?

Gras als hoogpolig tapijt
kriebelend aan blote voeten.
Naakt en sprakeloos;
tong aan het gehemelte geplakt.

Zichzelf op de rotsen gesmeten.

Biografie van deze schrijver

Psalm Rivier Wenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 123