Netgedichten

netgedicht (nr. 46.109):

Maak je niet dik!

Hendrika was een trieste vrouw,
daar niemand met 'r trouwen wou.
Ze wou niet kwijnen door die pech.
'Ellende', dacht ze, 'eet ik weg!'

Bepaald geen wespentaille had
de vrouw, die zich te barsten vrat.
Een paardenmiddel werd d'r leest
en Kerstmis was voor haar het feest
van schrans. Ze is er nu geweest:
de dame leegde vele borden
en gaf door overdaad de geest.
Zo is ze zelf een geest geworden.

Ze kwam zo van d'r sores af
en ligt nu in een massgraf.
Al viel ze met een plof daar neer,
toch viel ze op: naar Onze Heer,
Die haar met liefde heeft ontvangen
en grif voldeed aan haar verlangen:
ze kreeg een schat aan lieve heren
met wie ze hemels mocht verkeren.

Polygamie gaf haar genot.
Een voorbeeld voor de vrouw was God:
ook polygaam, want volgens bronnen
was Hij getrouwd met vele nonnen.

Gelukkig was de vrouw een poos:
het liefdesspel leek eindeloos.
Al was het paargenot heel groot,
ze kwam te vaak in barensnood.

Ze was het op den duur zo zat,
dat zij een nieuw verlangen had:
ze wou zelfs dood in dit geval,
maar ach, dat was Hendrika al.