Netgedichten

netgedicht (nr. 51.532):

Oude man

Kijk hoe de oude man
langzaam
de tijd uit schuifelt.
Zijn hand jaagt flarden
van oude gesprekken weg
als lastige vliegen.
Zijn ogen zoeken
iets
wat moet zijn blijven
hangen
zoals de geur van iemand
die net is vertrokken.
Zijn handen grijpen
in de lege lucht,
hij kan niets vasthouden.
Alles vervliegt, vervaagt.
Terwijl de toekomst
zich steeds nauwer
om hem sluit.