inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

1958-

netgedicht (nr. 54.201):

Jacob Ruijsdael, Gezicht op Haarlem

Vanaf het hoge duin verbeeldde hij ons land.
Daar ligt de stad, de kathedraal verheft
zich hoog zodat de kleine mens beseft
zijn ware taak, het werken, zwoegen. Mannenhand

bemest en egt en wiedt de arme grond.
Dan oogsten vrouwenhanden al het taaie vlas
en roten, braken, spinnen, weven, daarna pas
is daar het witte laken, beeft stille rond

de vijver op de blekersweide, baan na baan,
de duurste stof. De mensen hielden even stand.
En Ruijsdael pakt de wolken die nooit vergaan,

de stralen die verleden licht voor ons behielden.
Vanaf het hoge duin verbeeldde hij ons land,
verloren paradijs dat wij beschaafd vernielden.

Schrijver: mark
Inzender: mark kuiper, 18 januari 2015


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 136

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)