inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.282):

De Zee

Zachte zoen van lucht en water,
verweven in een nevelige vacht,
de zon opvangt net voor de nacht,
innig samenzijn: een einder van lichtgeklater.

Wanneer de vroege zon het nest verlaat,
is het strand bezaaid met vruchten.
Een ochtendbries wentelt zich in een zalig zuchten
dat het mulle zand bestuift en landwaarts gaat,

diep het gebergte in, een wemelend suizen
klagen van stervende baren, vastklampend aan de levensbron,
uitgerolde golven met wee verguizen

vol verlangen naar de troon van Oberon.
Oceanen belaagd door mensenkinderen als sterfhuizen
Verlaten zee met zonnekloppers zonder besef dat leven er begon.

... Oberon= koning van elfen (cfr de kleine Johannes F.V.Eeden)Aarde, lucht, vuur en water+ pollutie ...

Schrijver: Marcus Dehond, 22 april 2015


Geplaatst in de categorie: milieu

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 196

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)